Doorgaan naar hoofdcontent

boekenlijsten, joepie!

natuurlijk willen we graag dat leerlingen zo over het samenstellen van hun boekenlijsten denken; maar helaas, het is zuchten en kreunen ten top. en waarom?
over dit onderwerp werd in januari in de kranten een kleine discussie gevoerd. moet je andere boeken op de lijst laten zetten of niet. zijn de lijsten dodend voor de leeslust?
nu ben ik een grote positivist, dus ook hier zie ik meer mogelijkheden dan obstakels. ik moet bekennen dat ik zelf ook lange tijd een broertje dood had aan nederlandse literatuur voor volwassenen. heerlijk al die ongecompliceerde, positieve en humoristische jeugdliteratuur. ik ging met mijn kinderen mee en las wat zij lazen. maar nu zij toe zijn aan de boekenlijst, moet ik toch ook weer eens wat anders lezen. en na de eerste moeizame lezingen, lukt het me om ook die nederlandse volwassen literatuur weer te waarderen.
ook jongeren zullen deze fase doorlopen. de één wat moeizamer dan de andere. het echte leven klopt aan hun deur en de boeken maken hun leefwereld alvast wat groter. en ze leren andere schrijfwijzen kennen en misschien waarderen. ze groeien in hun kennis van de wereld, van de literatuur, van de stijlfiguren.
met een beetje zoeken kun je je lijst vol zetten met boeken die bij jouw leefwereld aansluiten. houd de nieuwe boeken in de gaten, kijk welke boeken genomineerd worden voor prijzen, vraag aan mensen in je omgeving om tips, google op thema's naar jouw hart.
er wordt echt heel veel geschreven en er is heel veel geschreven. wees ervan overtuigd dat jouw smaak daar absoluut bij te vinden is.
boekenlijsten, joepie!

http://www.lezenvoordelijst.nl/

http://www.scholieren.com/boeken/literatuurlijst

literatuurlijst nederlands vmbo in pdf

literatuurlijst nederlands havo/vwo in pdf

Reacties

Populaire posts van deze blog

mariken van nieumeghen

mariken blijkt gewoon een universeel meisje te zijn dat nog steeds rondloopt, een puber die misleid wordt door een meer ervaren persoon. ze wordt verleid om te genieten van het leven, zich geen zorgen te maken over misdaad of ondeugd. ik stel me zo een meisje voor in deze tijd, die lekker los leeft, drugs en drank gebruikt, anderen overhaalt om daarin mee te gaan, maar uiteindelijk inziet dat zo een leven lang te leven, geen bevrediging geeft. de wroeging komt en daarmee de verlossing. dagelijks gebeurt dit verhaal opnieuw. vrouwen en natuurlijk ook mannen vinden verlossing uit een losbandig leven (denk maar aan eus van özkan akyol) door zich te bekeren tot een geloof, door vrijwilligerswerk te gaan doen, door nuttig werk te gaan doen, door te gaan scheppen en creëren en de wereld te verrijken met mooie kunstwerken of boeken, door te zorgen dat anderen niet in dezelfde valkuil trappen. wat er nodig is om in die valkuil te trappen? soms niets, soms een tegenslag zoals bij mariken, soms

blikschade

verrassende titel voor een boek over een jongen, raaf, die blind wordt. ineens zijn alle woorden die op het zicht duiden, dus ook blik, pijnlijk. totdat hij op het eiland texel waar hij woont, een groep leerlingen van een blindenschool ontmoet. verbaasd hoort hij hoe ze grappen maken over hun handicap en hij ziet hoe ze gewone jongens zijn. dit opent de ogen van raaf figuurlijk terwijl ze steeds slechter worden, want hij zwelgt in boosheid, zelfmedelijden en ontkenning. dijkzeul maakt op een mooie wijze de ontwikkeling duidelijk die zich in raafs hoofd afspeelt, een ontwikkeling naar acceptatie van zijn handicap en naar het zien van alle mogelijkheden die nog open zijn voor hem. dat is een belangrijke levenswijsheid die dijkzeul daar beschrijft. allemaal moeten we bij tegenslagen ons best doen om mogelijkheden te zien in plaats van de beperkingen. leesplein over lieneke dijkzeul een recensie van bas maliepaard recensie op leesjerijk

zeven sloten van kees van kooten

kees van kooten, de man van de taalvondsten. deze titel ook weer. zeven sloten, zes uitstapjes. het eerste deel rijmt op zijn naam, doet denken aan de uitdrukking 'in zeven sloten tegelijk lopen' en de hele titel lijkt op twaalf ambachten, dertien ongelukken. zo ook zijn sommige titels van de gedichten en verhalen juweeltjes: klaplaarzen, leeflezen, titeldeemoed. ik las wat minder goede kritieken op dit boek. het mogen dan geen wonderen zijn in de verhalen wereld, deze bundel deed mij zeker denken aan een moderne simon carmiggelt met zijn typeringen van de omgeving en het tragikomische, de weemoed en melancholie. en dat dan gecombineerd met wat lekker absurdisme dat we zo goed kennen van van kooten en de bie. een heerlijke bundel om eens te lezen en over te mijmeren. het laat je goed voelen dat we onszelf toch wel erg serieus nemen, net zo serieus als van kooten zichzelf voor deze bundel neemt, met zijn quasi-intellectuele foto op de kaft. heerlijk toch. naar het uittrek