te zijn of niet

ben ik gehandicapt door een flinke dosis non-conformisme bij traditionele rituelen en opvattingen, zoals iemand feliciteren of condoleren? inmiddels probeer ik mij wel aan te passen, maar als kind vond ik dat heel naar. en dat gaat ook niet weg, ook al ben ik inmiddels al heel wat jaar volwassen. het gekke is dat dit non-conformisme niet in alle situaties de overhand heeft. ik heb bijvoorbeeld nooit de neiging gehad om lessen te verstoren omdat ik daarvoor teveel sympathie voelde voor de mens in de docent en omdat ik graag leerde. ik kwam dit project tegen van de kunstenaar Pilvi Takala tegen op het IFFR van 2012. en ineens voel ik mij een stuk minder gehandicapt, want wat ben ik ontzettend conform vergeleken met haar experimenten. een gezonde dosis non-conformisme kan geen kwaad en ik ben oud genoeg om op te letten dat ik er andere mensen niet teveel mee voor het hoofd stoot.

voor mij worden boekenlijsten voor de middelbare school weer actueel. je vraagt je af waarom het grootste deel dat daarop staat zo ontzettend serieus en somber is. natuurlijk, het is een weerspiegeling van de maatschappij en van de vogelgriep en alle dode kippen, de ebola-epidemie en de acties van is en boko haram wordt je niet blij. maar zou je met je boeken niet invloed kunnen uitoefenen met een humoristische visie op de wereld. voor kinderen doen schrijvers dit namelijk wel. kinderboeken maken je vaak blij. en blije mensen zijn het halve werk voor een betere wereld. dus schrijvers, zie de uitdaging, maak jezelf en anderen blij. zoek de humor in het leven en schrijf erover. nu ik erover nadenk zou er toch eigenlijk zeker een prijs moeten zijn voor het beste boek met humor elk jaar. misschien ga ik daar eens sponsors voor zoeken, want je wilt pubers toch niet meer somber maken dan ze toch al zijn soms. gelukkig zijn er, als je je erin verdiept, al vele boeken die humoristisch