te zijn of niet

het hele oude verhaal van romeo en julia blijft inspireren. the westside story is een beroemde variant geworden en nu is er team mortis, het romeo & juliet mysterie van de belgische schrijver bjorn van den eynde. het is spannend verhaal over een geheime dienst van pubers die risico's nemen om te overleven want ze bestaan eigenlijk niet meer. wat houdt hen nog tegen om niet zonder doodsangst te vechten voor een betere wereld, tegen de misdaad. dat doen ze in dit boek vooral in verona, waarvan je aardig wat te weten komt. en degenen die niet bekend zijn met het verhaal van romeo en julia, zullen nu tenminste een bekend verhaal van shakespeare kennen en herkennen. en dat terwijl je het boek bijna in één adem uit wilt lezen. een heerlijk boek dus

Thea Beckman kennen we allemaal van Kruistocht in Spijkerbroek. Ik las net een dunner boek van haar 'De verloren schat'. Het is een leuk boek om snel te lezen en vrolijk van te worden. Ideaal voor kinderen om aan het begin van de vakantie te lezen om dan zelf op schattenjacht te gaan. Of om anders zo'n coördinatenspeurtocht te doen die overal nu wel te vinden zijn. Schatten blijven fascineren en worden nog gevonden ook, ieder jaar weer. Dus waarom niet erover dromen en je vakantie aan besteden? http://www.geocaching.nl/index/

noodlot van louis couperus, geschreven in 1990, is een uiting van te zijn of niet. couperus is goed in het beschrijven van lijden aan het leven, het geloof dat het noodlot je levensloop bepaald. maar denk niet dat het moedeloze boeken zijn. de figuren in zijn boek noodlot en ook in eline vere volgen het noodlot, maar in zijn boek voel je je geroepen dat zelf vooral niet te doen. de boeken roepen je op vooral actief te worden, je leven in eigen hand te nemen, structuur aan te brengen en te genieten van kleine dingen. vooral je geest moet bezig gehouden worden volgens couperus. uitdaging moet je zoeken en aannemen want het noodlot kan dan een weg hebben uitgelegd voor je, er zijn veel zijpaden die je kunt vinden en volgen. en wie weet hoe leuk die zijn. noodlot op goodreads.com

ooit was ze te gast op de school van mijn kinderen dus nu was het tijd eindelijk eens iets van haar te lezen. ik las "roofoverval" van els rooijers. wat een leuk boek voor kinderen. zo krijg je ze allemaal wel aan het lezen. de letters variëren zoals in de fantasia boeken van geronimo stilton. dat hoeft van mij dan weer niet, maar waarderen kinderen vast wel. en het is tenslotte een kinderboek.

Wie twijfelt of asielzoekers opgevangen moeten worden of wie zeker weet dat dat niet moet gebeuren, moet nodig eens een heerlijk boek lezen. Wat dacht je van "Het dagboek van Anne Frank" of iets minder dramatisch en erg leerzaam "Kinderen van Amsterdam"van Jan Paul Schutten, bekroond met de Gouden Griffel van 2008. In deze boeken leer je over moeilijke omstandigheden, afhankelijkheid van anderen en de menging van volkeren door alle tijden heen. Wie van ons kan nu zeggen dat hij echte Nederlander is. Door alle tijden heen zijn mensen van bedreigd plekken naar veilige plekken getrokken, dan dan natuurlijk bij voorkeur naar plekken waar ook financieel vooruitzicht is voor ze. Zo vestigden vluchtelingen zich altijd graag in de grote stad Amsterdam. We moeten alleen de vluchtelingen helpen zo snel mogelijk financieel onafhankelijk te zijn. En we moeten niet zo bang zijn. Angst is een hele slecht drijfveer. Angst is gezond om voorzichtigheid te bewerkstelligen, maar het

Er komt een tijd dat je niet meer gewoon af en toe even heel gezond eet/vast en dan weer af bent van rommelende darmen, pijnlijke flanken of andere ongemakken. En dan verdiep je je in al die moderne eetgewoonten volgens het GAPS dieet, het Paleo dieet etc. En raak je de weg totaal kwijt. Wat kun je nog wel eten. Net van die gezonde noten en zaden waar het allemaal dan nog om draait, die kolen en uien, wordt jouw buik juist nog erger. Maar ja. Nu moet het toch. Dus zoek je en probeer je en zoek je weer verder. Je ongemak dat de druppel was lijkt weg maar welke weg ga je nu volgen. Het is een wirwar van uitspraken, tegenspraken, beschuldigingen en ontkenningen en waarschuwingen. Maar je moet toch wat eten. Gelukkig staat in de nieuwe Allerhande van alles over het nieuwe eten. Daar dan maar weer wat vandaan halen, maar dan zonder gluten, suikers en veel zetmeel. Even kijken wat het dan wordt....Broccoli met gember en sambal, maar dan zwarte peper in plaats van sambal of de gevulde courget

doctrine = leer, leerstelling latijn: doctrina = onderwijs, opleiding, leer ooit hing ik de christelijke leer aan vanuit mijn protestantse opvoeding. een van de boekjes die daarvan resteren is 'het geheim van de doomahj' door gerbrand fenijn. ik heb het herlezen. en als je het herleest vanuit een niet christelijke visie bevat het nog steeds een wijze levensles. namelijk dat leiders ook maar mensen zijn, vaak door macht gedreven en dat het goed is om een eigen visie op het leven te hebben die niet mag worden onderdrukt door een leider (zolang natuurlijk anderen niet lijden onder jouw visie). want wat is de bijbel eigenlijk meer dan een leidraad voor gedrag in verschillende situaties waarin we het zelf niet weten. weet je het zelf wel, dan heb je je eigen doctrine. de leer in de harry potter boeken bijvoorbeeld kun je de kracht en macht van liefde noemen. mocht je veel behoefte hebben aan een leidraad in het leven maar huiver je voor de vele doctrines en het geweld waar veel

arnon grunberg schrijft dagelijks een voetnoot in de volkskrant over actueel nieuws en nu ook over de vluchtelingen schrijft hij weer iets, wat precies de kern raakt. "Dat wij vluchtelingen die het geluk hadden de overtocht te overleven soms terugsturen bewijst dat we niet alleen wegkijken, maar dat we ook nog eens sadistisch zijn." natuurlijk, de orde raakt verstoord met de komst van vluchtelingen, maar, wie weet was mijn familie ooit ook vluchteling, een hugenoot, een armeen, een jood, een homo, een albino. uit een orde die verstoord raakt komt weer een nieuwe orde. het leven is dynamisch, laten we dan flexibel zijn en niet door elke verstoring geïrriteerd zijn. maar misschien is dat het probleem. iedereen is over alles geïrriteerd tegenwoordig. de snelle fietsers over de rustige fietsers, mensen die moeten wachten. we zijn verwend. en hoe bouw je dat af.

begrijp jij het vluchtelingen probleem? ik niet. als die mensen willen vluchten dan moet dat kunnen, dan geven we ze het recht te mogen werken en komen ze vast goed terecht. ze zoeken immers een nieuw leven waarvoor ze heel wat ellende, gevaar en geld hebben over gehad. te vol hier? nou, dan nemen avontuurlijke europeanen toch de plaats in van de vluchtelingen en proberen daar de problemen op te lossen en een fijne maatschappij op te bouwen. dat is nog eens een echte uitdaging in plaats van die reality programma's met overlevingsthema's. te duur? ach, daar betalen we belasting voor en als we ontwikkelingshulp en giften aan goede doelen gewoon vinden, waarom dan niet een paar jaar een opstartpremie aan een vluchteling. zijn ze teveel beschadigd? ok. dus dan laten we ze aan hun lot over, zoeken ze het zelf maar uit, want liever doen we mee aan de postcodeloterij die zulke goede doelen steunt en kunnen we zelf wat winnen, geven we hoog op van serious request van 3fm dan

ken je het boek 'jaromir en het raadsel van de ringen' van tomas ross (drie boeken in 1)? het is een kinderboek over de wereldmysteries, over atlantis, tijdreizen, hunebedden, pyramides en stonehenge. het laat je nadenken over de vele mysteries waarop niemand een antwoord heeft, over graancirkels en onbekende geschriften, over oude kaarten die wel modern lijken. dat zijn de leuke mysterieuze kanten van het leven. want we moeten vooral niet denken dat we alles snappen. wil je ook je laten betoveren door het mysterie, zoek dan eens op internet, of begin met het lezen van dit heerlijke kinderboek dat je in 1 adem uit zal willen lezen.

we hebben er allemaal wel eens last van: onze gevoelens laten prevaleren boven onze ratio. volgens arnon grunberg in een voetnoot in de volkskrant van vorige week is emotie de schaamlap van intellectuele luiheid. tot deze conclusie kwam hij omdat hij een literair hoofdstuk wilde bespreken met de bezetters van de uva maar zijn neus stootte omdat er deelnemers waren die meer wilden voelen en mediteren in plaats van intellect gebruiken. en dat op een universiteit waar je toch naartoe gaat voor je intellectuele behoeftes. ik neem de les van arnon ter harte en als mijn emoties weer eens een hoofdrol opeisen keer ik mij tot mijn intellect en verdiep me in kafka, ovidius of ... emoties in de hoofdrol maken zelden een tevreden en gelukkig mens van mij terwijl discipline, ambachtelijk werk en intellectuele uitdagingen dat wel doen. cognitieve luiheid

ken je dat. de aannemer van de buren heeft zijn reclamebord aan jouw pand vastgemaakt, de bussen van de verbouwers blokkeren iedere dag weer je doorgang en genadeloos wordt er geboord en gezaagd zonder overleg als dat toevallig jouw terrein betreft. je bent een zeur als je iets zegt en verder gaan ze maar meer, diep zuchtend om zo'n ontzettend irritante buur. dagenlang was het huis vergeven van sigarerook zodat het in het weekend zelfs verschraald rook en om iedere activiteit zoals bedden uitkloppen werd hartelijk gelachen. je voelt je een gevangene in eigen huis want ze geven je feilloos het gevoel dat je niets te vertellen hebt. was iedereen maar gewoon aardig en vriendelijk, rekening houdend met elkaar, wat zouden we dan ontspannen zijn. zaterdag op de opschoondag tijdens het opruimen van een plantsoen, kreeg ik medelijden met de onkruidwieders van de gemeente die deze week weer bezig zijn daar, tussen misschien wel honderd hondedrollen. buren hebben de plantepotten voo

de verderver bederft alles. wie denkt dat niet als je weer domme uitspraak van wilders of een foto van poetin in de krant ziet, of na de zelfmoord met een vliegtuig vol levenslustige mensen. en dan heb je nog is en boko haram en nog veel meer verderfelijks. ken je de verderver? het is de grote uitdaging van de geestenjager in het tweede deel, geschreven door joseph delaney. het is een kinderboek waar ik eerst niet erg door geboeid was. maar de thematiek is wel zeer actueel met gebrek aan tolerantie, kortzichtigheid en schreeuwerige mensen die veel bereiken. mensen die genieten van anderen pijn doen, maar ook mensen die vechten voor het goede. het is nu ook verfilmd als 'seventh son', maar ik lees liever.

de metamorphosen van ovidius staat vol met levenswijsheden in sprookjesextremen. als de dochter van de centaur chiron een toekomstvoorspelling doet vanuit haar voorspellende gaven, verandert ze, na de harde voorspelling gedaan te hebben, in een paard. hieruit zou je kunnen leren dat ook al voorzie je problemen in de toekomst dat je die niet altijd hardop moet uitspreken. het wordt niet altijd gewaardeerd. mensen zijn soms liever onwetend. soms kun je dan misschien beter met daden de problemen in de toekomst te ondervangen of mensen zelf de problemen te laten herkennen en vervolgens misschien oplossen. van fouten leren we immers heel veel al is hulp daarbij ook altijd fijn. dus maak dan dat je er bent als de problemen daar zijn. en waarschuwen moet natuurlijk kunnen, maar probeer aan te voelen wanneer de waarheid niet gezegd moet worden in directe woorden. dit is de les die ik uit het verhaal lees. mijn les. iemand anders ziet misschien weer een andere les in het verhaal. http://nl.

het thema van de boekenweek volgende week. waanzin. hoeveel schrijvers en kunstenaars ondervinden het niet zelf en misschien ook wel veel mensen met andere bezigheden. schrijvers en kunstenaars vinden hun vaste grond in schrijven, schilderen, muziek of theater, anderen in de structuur van hun baan. zijn we niet allemaal een beetje gek en hebben we niet allemaal structuur nodig. schrijf een blog, een dagboek, een boek, een gedicht. schrijf brieven, liedjes of filmscripts. maak foto's, schilderijen of collages. zing de sterren van de hemel. structureer je leven, uit je gevoelens,ideeën en emoties dan blijft de waanzin gevangen.

hanna bervoets schreef in haar column van 7 februari in het volkskrant magazine zo'n rake column over het leven als wachtkamer. ze was gaan beseffen dat we altijd wachten. wachten tot het tijd is voor iets anders, wachten op resultaten, wachten op de volgende dag. koken is wachten tot je gaat eten, schrijft ze, eten is wachten tot je bord leeg is, etc. de conclusie komt neer op het eeuwenoude carpe diem, gelukkig zijn is niets anders dan de kunst om het eeuwige wachten niet als wachten te ervaren. en als je dan bedenkt dat innerlijke vrijheid, vrede of liefde ook zo belangrijk is om niet door angst beheerst te leven, kun je je voorstellen dat je dat wachten met innerlijke rust kunt wegschuiven. maar goed. de echte kunst is dat in praktijk te brengen. en dat lukt ons natuurlijk niet continu.

in de volkskrant van zaterdag 14 februari schrijft manja heerze een recensie van het werk van etty hillesum, een vrouw die schrijft over haar leven in het concentratiekamp westerbork. de meeste indruk maakt het feit dat als je maar innerlijke vrijheid of liefde weet te bereiken, de angst verdwijnt. innerlijke vrede uit kungfu panda is daarmee vergelijkbaar. een algemene menselijke wijsheid die het boeddhisme tot kern heeft gemaakt. dus loopt alles mis, is iedereen ziek en alles te laat, gaat de koelkast ook nog kapot en krijg je bezoek terwijl het nog een puinhoop is, zoek binnenin rust, vrijheid, vrede en/of liefde en alles komt wel goed, gewoon omdat je niet bang hoeft te zijn voor mislukkingen, dreigementen, de dood, wat dan ook.

heel veel liefde vertrouwen in de ander en in jezelf flink wat geduld een heleboel humor veel optimisme een handjevol goede vrienden (uit fantasia II de speurtoch naar het geluk door geronimo stilton)

ik hoorde mijn tiener klagen over het lezen van sprookjes bij leesles. ik heb de les maar niet vervolgd met het wijzen op de wijsheden in sprookjes, dat doe ik een ander moment. maar sprookjes en mythen e.d. zijn ons leven in zwart/wit. ik schreef er hier al eens een engelse blogbijdrage over. wij staan ook vol verwachting in het leven, komen tegenslagen tegen, vinden momenten van geluk, en nieuwe tegenslagen en weer momenten van geluk en hoe ouder we worden, hoe beter we die grote lijnen ervaren en het geluksgevoel door tegenslagen heen weten vast te houden. het leuke van sprookjes is ook nog eens de vrijheid om in je fantasie je voor te stellen dan elfen en kabouters echt bestaan zodat je dat heerlijke magische gevoel krijgt dat er een wereld buiten de harde werkelijkheid is. uit die fantasie en dat magische gevoel kun je energie en inspiratie halen om het werkelijke leven een beetje te betoveren. leuke boeken die hiervan gebruik maken zijn natuurlijk harry potter, percy jack

net 'de uitvinding van hugo cabret' gelezen, door brian selznick geschreven (kinderboek). een wonderlijke magische wereld gaat er voor je open, de wereld van mechanismen, zoals de automaton , de wereld van ruimte buiten je zicht, de wereld van klokkenmakers en bovenal, de wereld van de illusionisten en eerste filmmaker georges méliès . nu kwam ik er pas achter dat michael scorcese hier al een paar jaar geleden een film van heeft gemaakt, mocht je niet zo'n lezer zijn, maar wel nieuwsgierig naar hugo. die eerste filmmaker is dus niet succesvol geworden in zijn tijd. hij werd ingehaald door anderen, maar nu staat hij in de geschiedenis. een soort vincent van gogh van de film dus. in het boek is hij ook instabiel in zijn latere leven, net als in het echt hij uit frustratie al zijn negatieven heeft vernietigd. wat ik dan denk is, erkenning is niet het ultieme geluk. het geluk moet uit jezelf komen en je eigen tevredenheid over je creaties. verzin maar dat die erkenning ooi

Een heerlijk optimistisch kinderboek is 'De geheime tuin' van Frances H. Burnett. Er zitten veel levenslesjes in over ziekte, vriendschap, liefde, positief leven, natuurkrachten en nog meer. De geheime tuin is het symbool voor datgene wat je leven zin geeft, wat het waard maakt om elke dag voor op te staan, om te bewegen, te leven, blij te zijn en te stralen. Gemakkelijk is dat natuurlijk niet want het leven is geen continue happy end uit een sprookje, maar is ook het donkere dieptepunt uit het sprookje. Maar zit je in het dieptepunt, lees dan 'De geheime tuin' en probeer weer op te krabbelen.

ik had nog nooit gehoord van het post commotioneel syndroom (pcs), tot mijn zoon voor de vierde keer een lichte hersenschudding had en al twee keer voor drie maanden thuis was geweest met erge pijn en hoofdpijn. je kunt je voorstellen dat we wanhopig waren bij de vierde keer en gelukkig gaf de huisarts zijn ziekte deze keer een nieuwe naam en ik kon op internet gaan zoeken naar een behandeling voor het post commotioneel syndroom. omdat rust (de eerste periode van drie maanden) niet snel werkte, en rust gecombineerd met een pijnstillerschema (de tweede periode) ook niet veel opleverde en ik nu las dat oefeningen en beweging niet kon schaden (onze grote angst), besloten we voor fysiotherapie (na goedkeuring van de huisarts). ik koos voor oefentherapie (cesar en mensendieck) omdat zij ook pijntherapie geven. de fysiotherapeut gaf een schema van rust, oefening en gewoon doen wat hij leuk vind, behalve rusten, om de nekspieren te ontspannen en verstevigen. en wat waren we blij dat hij