te zijn of niet

zelf heb ik al eens van zelfgebreide te klein geworden sokken zo'n heerlijk paar wanten gemaakt, maar kijk eens naar dit patroon voor wanten van een oude trui:  diy oude trui naar wanten (in het Engels) en van zo'n oude trui kun je ook een spencer maken en armwarmers van de mouwen. of een leuke tas. niet weggooien dus. en is de trui nog heel mooi, maar niets voor jou dan kun je hem ook gewoon weggeven aan de kringloop of het goede doel.

je hebt vast wel wat gelezen of gehoord over de tegenprestatie voor een uitkering. nu stond in de volkskrant een interview met socioloog Thomas Kampen, die door onderzoek tot de conclusie kwam dat verplicht vrijwilligerswerk de kans op een baan zeker niet vergroot. moet het vrijwilligerswerk niet meer een stage zijn, als opmaat naar betaald werk en zouden werkgevers niet geprikkeld moeten worden die mensen die voldoen, dan ook aan te nemen. laat de laagbetaalde banen gecompenseerd worden met lage werkgeverskosten bijvoorbeeld.

ik ben niet goed in mezelf warm houden, dus moet ik me warm maken. lekkere armwarmers, beenwarmers, sjawls en natuurlijk een pittenkussen. maar wat ik net ondek is nog veel meer warmtemogelijkheden om zelf te maken. warmteknuffels, -kussens, -sloffen etc met granen, lijnzaad, rijst of pitten gevuld. en dan nog eventueel wat geuren met lavendelolie erop of gedroogde lavendel erin. let wel op de stof die je eromheen doet, deze moet warmtebestendig zijn en magnetronbestendig als je het kussentje daarin warmt. maar een tijdje in de oven op lage stand of op de verwarming kan ook. hierbij een link naar een beschrijving voor een diy kussen van rogge (schijnt lekker lang warm te blijven), maar je kunt ook zelf zoeken naar jouw ideale patroon.

ben ik gehandicapt door een flinke dosis non-conformisme bij traditionele rituelen en opvattingen, zoals iemand feliciteren of condoleren? inmiddels probeer ik mij wel aan te passen, maar als kind vond ik dat heel naar. en dat gaat ook niet weg, ook al ben ik inmiddels al heel wat jaar volwassen. het gekke is dat dit non-conformisme niet in alle situaties de overhand heeft. ik heb bijvoorbeeld nooit de neiging gehad om lessen te verstoren omdat ik daarvoor teveel sympathie voelde voor de mens in de docent en omdat ik graag leerde. ik kwam dit project tegen van de kunstenaar Pilvi Takala tegen op het IFFR van 2012. en ineens voel ik mij een stuk minder gehandicapt, want wat ben ik ontzettend conform vergeleken met haar experimenten. een gezonde dosis non-conformisme kan geen kwaad en ik ben oud genoeg om op te letten dat ik er andere mensen niet teveel mee voor het hoofd stoot.

voor mij worden boekenlijsten voor de middelbare school weer actueel. je vraagt je af waarom het grootste deel dat daarop staat zo ontzettend serieus en somber is. natuurlijk, het is een weerspiegeling van de maatschappij en van de vogelgriep en alle dode kippen, de ebola-epidemie en de acties van is en boko haram wordt je niet blij. maar zou je met je boeken niet invloed kunnen uitoefenen met een humoristische visie op de wereld. voor kinderen doen schrijvers dit namelijk wel. kinderboeken maken je vaak blij. en blije mensen zijn het halve werk voor een betere wereld. dus schrijvers, zie de uitdaging, maak jezelf en anderen blij. zoek de humor in het leven en schrijf erover. nu ik erover nadenk zou er toch eigenlijk zeker een prijs moeten zijn voor het beste boek met humor elk jaar. misschien ga ik daar eens sponsors voor zoeken, want je wilt pubers toch niet meer somber maken dan ze toch al zijn soms. gelukkig zijn er, als je je erin verdiept, al vele boeken die humoristisch