te zijn of niet

toevallig vallen ze samen. ik luister naar eline vere van louis couperus en kreeg in een tentamen zaterdag een radiofragment en krantenartikel over léonie holtes. nu zullen velen wel eline vere kennen, maar léonie holtes? zij was een psycholoog die een boek schreef over de niet goed onderbouwde praktijk in een tbs-kliniek. voordat haar boek uitkwam pleegde ze zelfmoord omdat ze psychoses had. uiteindelijk werd haar boek toch, ondanks dreigende advocatenbrieven van de kliniek aan haar uitgever, toch uitgegeven. twee vrouwen die zelfmoord plegen omdat ze lijden aan het leven. beiden sliepen ze slecht op een gegeven moment en de vraag is hoe dat in de neergaande spiraal van hun leven paste. sliepen ze slecht door hun getob en werd hun getob fataal door gebrek aan slaap? we weten allemaal hoe ongezond te weinig slaap is. onze cellen regenereren niet en we worden ultiem somber. we zien donkere wolken waar toch werkelijk hooguit schapenwolkjes zijn. eline vere las ik lang geleden en h

publieke werken van thomas rosenboom is een verademing na het beklemmende archibald strohalm. en toch loopt het met de twee hoofdpersonen in rosenbooms boek ook niet echt goed af. net als archibald gaan zij geheel of gedeeltelijk ten onder in isolatie en eigenwaan. ondertussen leren we heel wat over de geschiedenis van de turfstekers in drenthe, de bouw van het station en het victoria-hotel in amsterdam, de apotheek en over de volksverhuizingen aan het eind van de 19e eeuw naar amerika. goodreads over publieke werken wikipedia over dit boek dit boek op literatuurgeschiedenis.nl lezenvoordelijst over publieke werken verslagen op scholieren.com

hoe vaak horen we het tegenwoordig niet, waarom zouden we lezen, boeken zijn saai en sloom. toch kun je veel leren van boeken. the school of life maakte daar een filmpje over. literatuur = een tijdbespaarder want het simuleert de werkelijkheid. zo hoef je veel situaties niet zelf mee te maken, maar haal je je kennis en ervaringen uit boeken. literatuur maakt je aardiger omdat je er inlevingsvermogen van krijgt. literatuur en lezen zijn een medicijn voor eenzaamheid en vormen de kaarten tot onszelf literatuur bereidt je voor op mislukkingen (therapie). je leest over de levens van anderen die ook niet over rozen gaan. tja. ik denk dat ze gelijk hebben. ik moet gelijk denken aan 'the novel cure' van ella berthoud en susan elderkin. ik vind het een inventief boek en speelde ooit zelf met het idee zoiets voor kinderen te schrijven (maar verder dan een idee en wat aantekeningen kwam ik niet). ken je het boek niet? er is ook een website die je kan helpen: een literatuurapot