te zijn of niet

we hebben allemaal met vallen en opstaan, met eigen wil (meestal), leren lopen, want we zagen het om ons heen, we wilden ergens sneller komen, het leek ons wel stoer en we hadden alle tijd. maar dan gaan we naar school en moeten we leren. we moeten leren ook als we geen verband met de werkelijkheid zien (is het wordt of word, rouw of rauw?) we moeten leren maar zien dat anderen dat misschien wel beter en sneller doen en meer complimentjes krijgen we moeten leren maar zien dat anderen geliefder zijn door uiterlijk en daar hun voor jou ongrijpbare status vandaan halen. tja. we leren het leven snel kennen. essentieel voor toch een fijne schoolervaring is dan de responsieve houding van de leerkracht. dus leerkrachten, bekrachtig succeservaringen, stel hoge verwachtingen, blijf positief en geduldig. de leerkracht moet leerlingen een positief zelfbeeld meegeven. leerlingen moeten leren dat ze het wel kunnen als ze zich maar inzetten, als ze maar willen, zeg ik altijd. want wil

de eeuwige zucht van de leerling, waarom grammatica. wat overdenkingen en theorie hierover. grammaticaonderwijs heeft als basisdoelstelling een termen- en begrippenapparaat aan leerlingen mee te geven zodat ze over taal en taalkunde kunnen praten en zodat ze inzicht hebben in taalstructuur, nodig om vreemde talen te leren. maar natuurlijk is het ook de bedoeling dat door grammaticaonderwijs de taal en het taalgebruik verbetert. ok. dat is heel saai. taalcanon over grammaticaonderwijs mmm. interessant en bruikbaar. goed idee: een aanbeveling van taalkundige jannemieke van de gein is om leerlingen zinnen te laten bouwen en ze daarbij de woordsoorten te leren. leuk idee. neem een filmpje van bonbon maken. laat ze aantekeningen maken en schrijf er vervolgens klassikaal, als voorbeeld, een verhaaltje over. bouw de zinnen op met steeds meer woordsoorten. het logische en stapsgewijze denken dat nodig is bij taalgebruik wordt zo met de paplepel ingegoten. een ander goed idee: taalkun

fascinerend boek van yvonne van keulen met veel levenswijsheden en een geweten in de vorm van de personage klaas. ze schrijft enorm beeldend. in de luisterversie van dit boek leest ze het zelf voor en het lijkt wel bijna een hoorspel. zo is het geschreven en ze doet de stemmetjes perfect na. kijk ook dit youtube filmpje waarop ze een verhaal van haarzelf als 13-jarige voorleest. dramatisch, humoristisch en vooral beeldend. het boek is een paar keer herzien uitgegeven, maar om zich met de actualiteit te kunnen meten is het niet nodig een herziene uitgave te lezen. de eerste uitgave is beeldend en tijdloos genoeg. jan rap op goodreads de uittrekselbank van de bieb over yvonne keuls en haar boeken boekverslagen op scholieren.com

de titel van dit boek van gerbrand bakker is zo poëtisch, perenbomen bloeien wit, en tegelijk zo dramatisch, precies zoals het boek zelf. voor het eerst las ik een boek van bakker. een beeldhouwer raadde mij aan iets van hem te lezen. zijn columns in de trouw kende ik al. dit boek is beter. ongelooflijk die zinnen die zoveel zeggen en tegelijk zo neutraal op papier staan. ik las het oorspronkelijke boek uit 1999, maar kwam er door verslagen te lezen achter, dat er nog een andere versie van dit boek moet zijn. in 2007 blijkt bakker het boek te hebben herzien en bewerkt. dus las ik ook die versie maar. ik moet zeggen dat de versie van 1999 mij meer trekt. het boek heeft veel open plekken die in de versie van 2007 zijn ingevuld. motieven zijn explicieter gemaakt en details zijn meer ingevuld. het grappige is, dat mijn interpretatie van de open plekken in de versie van 1999 blijken overeen te komen met de ingevulde plekken in de 2007 versie. dus of ze wel echt nodig waren? misschien voor d

bosboom-toussaint. tot mijn spijt wist ik niet dat dit de achternaam was van een nederlandse schrijfster in de traditie van de brönte-zussen, een voorgangster van louis couperus. heerlijk dat boek. natuurlijk is het ook anders dan de boeken van de bröntes maar hetzelfde gevoel wordt erdoor opgewekt. bosboom-toussaint heeft de boeken ongetwijfeld gekend. in het boek zelf wordt verwezen naar shakespeares 'taming of the shrew', waar het boek ook ongetwijfeld door geïnspireerd is. net als bij de couperusboeken, leer je veel over de tijd waarin het boek zich afspeelt, de tweede helft van de 19e eeuw. dit boek is geschreven in voornamelijk briefvorm en heeft een mannelijke ik-verteller in de vorm van jonker leopold. aan het begin van het boek zijn daarnaast nog wat korte scenes die een personaal verteller hebben. de verteller zijn dan beurtelings de vriend vanleopold, willem verheijst, en leopold zelf. het verhaal vertelt van een onafhankelijke vrouw die alle burgelijke conventies