te zijn of niet

caesarion is het eerste boek dat ik van tommy wieringa heb gelezen, of liever gezegd, geluisterd en ik vind het indrukwekkend. omdat de meesten joe speedboot beter vinden ben ik benieuwd naar dat boek ook. voor dit boek krijgt wieringa nogal wat kritiek over het 'bombastische' taalgebruik, over de vele metaforen en synoniemen, maar die maken het boek voor mij juist zo speciaal. het verhaal, over een moeder in de porno-industrie, over twee ouders die alleen met zichzelf bezig zijn, en vooral over een zoon die daaruit probeert op te rijzen, is mooi gevonden, maar niet speciaal mijn verhaal. de mooie zinnen, de structuur van het verhaal en de mooie woorden zijn echter de elementen van dit boek die precies passen bij het verhaal en het voor mij af maken. de combinatie van de erosieproblematiek aan de oostkust van engeland, gecombineerd met de erosie van het menselijk leven en de opgelegde erosie van het gebergte in panama zijn beeldend en aanvullend op elkaar en het verhaal. goo

de bezige bij bracht in 2011 de gedichtenbundel ruisch van jules deelder uit. ik leende dit boek van de bieb voor mijn veertienjarige zoon om gedichten op school uit voor te dragen en besloot het zelf ook te lezen, want, wat een leuk en veelzijdig taalspel weet deelders in zijn gedichten te brengen. niet elk gedicht in de bundel vind ik zo grijpbaar en aansprekend, maar al met al is het een leuke bundel vol inspiratie. interpretatie van het eerste gedicht in ruisch: alfabetisch recensie op 8weekly.nl deelder op de uittrekselbank van de bieb repeteergedicht op laurens jz. coster blog het titelgedicht op een tinnitusforum interview met deelder op youtube opname van het gedicht beurskrach recensie door guus middag in nrc remcam, de ode aan remco campert

mirjam mous schreef met password een spannend jeugdboek dat echter, zeker in het begin, mij het gevoel gaf dat je het al eens gelezen hebt. het doet mij een beetje aan de alex rider-boeken van horowitz denken, en aan de complot 365-boeken van gabrielle lord. mous schreef dit boek in 2012, drie jaar na haar bestseller boy 7. het boek is allereerst heel spannend, maar combineert het met humoristische beschrijvingen over een vriendschap en een liefde voor science fiction films. leuk extraatje zijn de motto's uit science fiction films die elk deel van het verhaal (het verhaal bestaat uit zeven delen) begeleiden. naar haar eigen website password op goodreads.com verslag op scholieren.com

ik ben een behoorlijk nuchter persoon, gevoelig, maar nuchter. waarom hoort daar dan toch een belangstelling en gevoelens bij voor mooie ontwerpen, literatuur en kunst. ik vind geld niet belangrijk alleen nuttig tot op zekere hoogte, draag het liefst afgeragde spijkerbroeken, al vele malen versteld, maar waarom zijn mooie dingen dan wel belangrijk voor me. tijd voor onderzoek. waarom bestaat kunst op de school of art het filmpje van de school of art wijst op vijf belangrijke elementen van kunst. kunst geeft hoop in een tijd van mindere dingen als oorlog, lelijkheid, verdriet ... kunst leert ons dat pijn en verdriet voelen gewoon is. we worden niet gek, we voelen wat iedereen wel eens voelt, maar verborgen houdt, behalve in kunst en literatuur. kunst brengt balans in ons leven. het compenseert gevoelens waaraan het ons ontbreekt. kunst helpt ons waarderen wat goed en mooi is. het zet schijnwerpers op dingen die het waard zijn gezien te worden. (zelf leggen we ook mooie momenten

iedereen weet nu natuurlijk dat deze post gaat over de heer van stand, olivier b. bommel, en tom poes, zijn kleine vriend, twee figuren die marten toonder in het leven riep met striptekeningen en teksten. deze strips verschenen oorspronkelijk in de krant. de drie verhalen in de bundel rook en zwavel op mijn pad zijn het lemland, de plamoen (of de gezichtenhandel), en het ontstoffen.  de steinz gids voor de wereldliteratuur noemt bommel wel een opvolger van don quichot, een naieve beer van stand die ten strijde trekt tegen misstanden. bommel heeft inderdaad iets weg van de held don quichot. het juiste willen doen, de overtuiging dat hij het juiste weet en tegelijk de onwetendheid en naieviteit zijn herkenbaar bij beiden. door de naieviteit en de onwetendheid kunnen de verhalen tergend zijn en tegelijk zijn het juweeltjes van rust in deze geprikkelde tijd. het ontstoffen uit 1961 komt erg modern over met het streven naar raw food en het loslaten van materie. het hoorde natuurlijk ook bij

de titel van het boek, kaas, zegt heel veel. natuurlijk dat het boek van willem elsschot over kaas gaat, maar ook dat het een kaal, simpel boek is. je kunt er ook een soort afschuw of juist lyrische blijdschap in lezen. een veelzijdige titel dus. dit boek laat ons ons eigen leven bekijken. zijn wij ook bezig met het optuigen zonder de diepte in te gaan en echt in actie te komen? het boek laat ook zien dat het gewone leven helemaal niet zo slecht is. het boek is verfilmd en verstript. elsschot staat bekend om zijn tragische maar ook komische verhalen en carmiggelt is daarin aan hem verwant. de teleurstelling over de saaie werkelijkheid waarin we uiteindelijk toch perfect blijken te passen, onze tragisch-komische pogingen om de werkelijkheid wat minder saai te doen lijken en onze liefde voor rust en regelmaat. elsschot weet het haarfijn met weinig middelen ons voor te spiegelen in zijn boeken. goodreads over kaas op lezenvoordelijst.nl op scholieren.com wikipedia over kaas int

anne provoost schreef met vallen een meeslepend puberverhaal over keuzes maken of juist niet, over groepen vormen, ergens bij horen, vrienden, of niet. ze kruipt overtuigend in het hoofd van de vijftienjarige lucas en beschrijft zijn geestelijke isolement, de gedachten die rondtollen en niet stilstaan. ze beschrijft ook hoe pubers moeite hebben met keuzes maken, niet omdat ze dat niet willen, maar omdat die gedachten maar blijven rondtollen. eveline crone verklaart dit in haar boeken over het puberbrein door te wijzen op de ontwikkeling van het brein, de groei, waarbij de balans soms totaal ontbreekt. met dit gegeven heeft provoost ook nog eens een meeslepend avontuur beschreven, zich afspelend in een frans stadje in een bergachtige streek, waar het drukkend warm is (hoe kan het ook anders) en waar het huis van de grootvader eenzelfde isolement uitstraalt als het hoofd van een puber. het boek begint waar het bijna eindigt om vervolgens de gebeurtenissen die daarvoor voorvielen weer t

een bed violen klinkt zo mooi. knielen op een bed violen is de titel van een boek van jan siebelink uit 2005 en hoe mooi de titel ook is, zo triest is het verhaal. een verhaal van een leven dat de afgrond in glijdt. of moet ik zeggen, dat de hemel in rijst? een man die zich als kind afzette tegen de serieuze gelovigheid van zijn vader, komt daar later zelf toch ook in terecht, onvermijdelijk, zich er niet tegen kunnen verzettend. het leven dat hij voor zichzelf had voorzien, een succesvolle kwekerij, is dan inmiddels op een slepende armoede en vergane glorie uitgelopen. maar het leven had hem ook zoveel moois gebracht, een fijne vrouw, twee zoons. maar het liefst had hij een dochter gehad, een verlangen dat zo sterk is dat hij prompt ook verliefd wordt op zijn aanstaande schoondochter. hoe tragisch kun je het leven maken. het boek leert mij dat je vooral je zegeningen moet tellen, dat je van de mooie momenten moet genieten, dat je niet maar door moet blijven werken naar een hoger pl