te zijn of niet

het hebzuchtgas, een sprookje voor jong en oud van jan terlouw is helemaal mijn boek. sprookjes en mythen laten altijd de essentie van het leven zien en dit sprookje gaat over onze toekomst, een groene wereld of een supernatte wereld waarin veel landen overstromen. het gaat over de opwarming van de aarde, over fossiele brandstoffen die toch echt vervangen moeten worden. natuurlijk heeft terlouw een mooie rol toebedeeld aan de jeugd en is de essentie in zijn boek dat ouders, ook al zijn ze nog zo hebzuchtig, toch altijd uiteindelijk alles doen voor hun kinderen. ze zien alleen lang niet altijd dat alles voor je kinderen doen niet inhoudt dat ze zoveel mogelijk geld moeten verdienen en succesvol moeten zijn, maar dat ze vooral liefde moeten geven en om de aarde moeten geven. heerlijk. was het maar echt zo en zagen mensen als trump dit ook maar zo. dit boek is weer zo goed opgezet. soms denk je: 'dit kennen we wel, dit is te voorspelbaar' en toch weet terlouw je te grijpen en te

dros weet de wereld van de griekse verhalen fantastisch tot leven te wekken in haar boek 'griekse mythen'. ze verwoordt en verbeeldt de bekende verhalen in een een meeslepend verhaal dat bij deze tijd past. oude verhalen in een nieuw jasje van woorden zonder dat ze de sfeer van het oude verliezen. die helden en goden lieten zich wel erg leiden door hun lusten en lasten zonder daarbij heel rationeel te zijn. elk verhaal is een leerzame les voor de trumps en wilders van nu om vooral onze gevoelens niet te laten overheersen en te blijven nadenken. we zijn nu toch wel verder dan een paar duizend jaar terug? voor alle lezers van de boeken van rick riordan is dit boek een must. het vormt een solide basis voor de avonturen van percy en consorten en vergroot het begrip en de herkenbaarheid. recensie door rein swart

pizzamaffia is misschien wel het meest bekende boek onder middelbare scholieren, puur door de filmversie die ze bijna allemaal wel minstens één keer gezien hebben. dat is iets wat boudou toch mooi voor elkaar heeft gekregen. het zien van de film brengt het lezen van het boek ineens veel dichterbij en dat is iets dat bij de pubers van tegenwoordig niet altijd gemakkelijk is. maar pizzamaffia is ook een meeslepend, tot de verbeelding van pubers sprekend verhaal. de taal is grijpbaar, het verhaal en de omgeving is grijpbaar ... het verhaal is beeldend sterk geschreven. het lag voor de hand dat dit verhaal verfilmd moest worden. ik ben benieuwd naar zijn andere boeken. linkje naar een verslag op scholieren.com lezenvoordelijst over pizzamaffia informatie over de schrijver op leesplein.nl

tja, wat moet ik zeggen van dit boek van robert anker. het is vreemd, enerverend en toch ook fascinerend. het taalgebruik, de zinsopbouw, is enerverend. normaal gesproken lees ik een boek ook nog voor het slapen gaan om te ontspannen, maar anker schrijft dynamische zinnen die mijn hart sneller deden kloppen alsof je zelf in gesprek bent. geen leesvoer voor in bed dus voor mij. de groene amsterdammer noemde het 'knalschrijven', het parool spreekt over een 'vitale soap'. maar wel knap dat hij dat weet te doen. nog zo'n mooi element aan het boek is de herkenbare wereld van rotterdam, amsterdam en parijs. hij weet locaties goed te beschrijven. het thema ligt mij minder. een beroemde violiste met een burnout, een succesvolle zakenman in de haven van rotterdam, een dominee die vreemdgaat, overpeinzingen over wat het meeste waard is in het leven, seks, geld, muziek, religie of toch de liefde, de ware liefde. waarschijnlijk geeft iedereen die het boek leest daar een eigen

#selfie van caja cazemier is niet mijn boek. op de achterkant van het boek staat: "een beangstigend realistisch boek. mirtes verhaal kan iedereen overkomen!" en zo is het maar net. het is beangstigend als je bedenkt dat je soms niet meer goed nadenkt en je laat meeslepen door gevoelens en lusten. pubers zeker zijn bezig met hun lusten, gevoelens en identiteitsontwikkeling en als je een boek als dit leest, kun je alleen maar hopen dat jouw pubers net een sprankje common sense hebben, waardoor hun gevoelens en lusten dan toch worden bedwongen. want dat ouders daar niet altijd een ondersteunende rol in kunnen spelen is duidelijk als je de puber-ouderrelatie kent. soms zijn ze toegankelijk en vertrouwen ze je, soms ook niet. en dat is ook natuurlijk. ze zijn zich aan het losmaken en die balans schommelt zo sterk. maar ja, dit boek. het gaf mee een naar gevoel. hopelijk is het voor veel pubers een leerzaam boek. want op het moment dat je puber jouw niet vertrouwt maar wel een