te zijn of niet

tongkat, de titel is mysterieus, maar niet aantrekkelijk en zo bleek ook dit boek voor mij te zijn. stilistisch is het meesterlijk, dus de prijzen zijn hem gegund, maar wat een naar gevoel houd je over aan dit boek. het is ongrijpbaar, vies, gewelddadig, deprimerend ... het kan zijn dat dit boek juist heel effectief is om ons weer met beide benen in onze eigen wereld te zetten, het kan zijn dat een figuur als trump, na het lezen van een boek als dit, eindelijk het nut van het klimaat redden inziet, maar ik denk dat figuren als trump deze boeken op de brandstapel gooien. goodreads over tongkat twee verslagen op scholieren.com

rits, kort voor maurits, is 13 jaar en zijn leven staat op zijn kop. we leven mee met deze rits via het boek dat hij schrijft over wat hij meemaakt. we zien hem zijn leven weer terugdraaien naar een stabiele stand en we kunnen meevoelen met zijn moeilijke momenten, zijn grappige momenten en we kunnen hem vooral waarderen om zijn ondernemendheid. in plaats van bij de pakken neerzitten, neemt hij zijn leven in de hand en geeft het een betere fundering. dat daarbij ook anderen een stevigere basis krijgen is aan hem en aan zijn doorzettingsvermogen te danken. het is een zomer om nooit te vergeten. dit boek moet pubers die het allemaal even niet zien zitten, met lastige ouders (heeft elke puber), rare familie en egocentrische vrienden, een handleiding bieden om vooral snel uit die diepe kuil omhoog te komen. rits doet dit door geïnteresseerd en ondernemend te zijn, door te schrijven als hij het moeilijk heeft en vooral door veel te vragen en door keuzes te maken. samenvattingen op scholie

voor wie nootebooms reisverhalen kent is dit boek een openbaring. het begin viel me zwaar. de thematiek is zwaar. zelfmoord, chaos, eenzaamheid, de meningen verschillen. zeker in het begin wordt de nadruk op de zelfmoord gelegd. maar gaandeweg wende ik aan het anders zijn van het boek en ging ik het waarderen als een mooi nooteboom-geheel. de observaties zijn gelijk aan die in de reisverhalen en je krijgt een warm gevoel naar het leven toe. samenvattingen op scholieren.com lezenvoordelijst.nl over rituelen op literatuurgeschiedenis.nl

de greppel is de plek waar je kunt nadenken in het land van herkomst van de vrouw van de burgemeester van amsterdam, vlakbij haar geboortehuis. de greppel is ook de plek waar haar grootouders ooit gevonden werden na een afrekening. het wordt gesuggereerd en niet expliciet gemaakt, zoals veel in het boek. het boek zit vol filosofische overwegingen, over het bestaan, over dood en leven, over ouder worden, over het huwelijk, over overspel, over liefde, over de natuur, over het milieu ... het boek maakt ook veel niet expliciet; denkt de burgemeester werkelijk dat de ziel van zijn moeder in de lijster huist, dat zijn vader zijn moeder heeft vermoord, dat de broer van zijn vrouw haar minnaar heeft aangevallen ... dit boek zoemt na in je hoofd en in je bestaan, vooral als je getrouwd bent. want het huwelijk speelt toch wel de hoofdrol in dit boek. het huwelijk van de ouders van de burgemeester en het huwelijk van de burgemeester zelf. stel je voor dat je na dertig jaar huwelijk eigenlijk nog

in kroonsz verkent kunst de grenzen tussen leven en dood op een spannende en intrigerende manier. ik las commentaar op het boek waarin men zich afvraagt of een young adult de filosofie in het boek wel kan bevatten. ditzelfde kwam bij mij op want het is een pittig boek. maar we moeten de jeugd niet onderschatten. als je bedenkt dat ze op die leeftijd ook tolkien kunnen lezen of de wereld van sofie, dan kan dit boek zeker heel inspirerend zijn. juist een boek als dit kan de jonge lezer optillen naar een hoger niveau, met de mengeling van historische en moderne thriller, filosofie, geschiedenis en fantasie. petje af voor kunst die zich enorm heeft ingespannen om wetenschap, kennis, filosofie en geschiedenis in onze moderne tijd te integreren. de overpeinzingen van wessel over leven en dood zijn bovendien een onderwerp waarmee zeker pubers soms intensief bezig zijn in die overgangsperiode van kind naar volwassene, naar eigen verantwoordelijk in alle onzekerheid. mooi. kroonsz op good

een eyeopener voor wie meer over curaçao wil leren. hoewel dubbelspel in 1973 werd geschreven schijnt het nog steeds een goed inzicht te geven in het denken en leven van de mensen op curaçao. dit alles is vervat in een verhaal over een dominospel op zondagmiddag. in de reviews op goodreads.com  kun je lezen dat er lezers zijn die vooral het begin van het boek heel stug en saai vinden. het boek moet inderdaad op gang komen, maar ook dat langzame begin is inherent aan de cultuur van het eiland. dat begin bouwt wel het fundament voor de rest van het verhaal. daarbij moet ik dan weer denken aan het fundament van het huis van één van de hoofdrolspelers. dat fundament ligt er al jaren, is al bijna weer vergaan, maar het huis volgt nog niet. op het fundament van dit verhaal heeft arion echter een heel mooi huis gebouwd, een verrassend huis, een treurig huis, een idealistisch huis. lezenvoordelijst.nl over dubbelspel informatie op literatuurgeschiedenis.nl

grunberg schreef met de man zonder ziekte een heerlijke fatalistische roman. vanaf het begin is het de lezer duidelijk dat het met sam niet goed gaat aflopen. hij gaat zijn ondergang willens en wetens tegemoet, een eline vere van de 21ste eeuw. nee, dat laatste gaat niet echt op. sam blijft actief en bezig terwijl eline totaal passief was in haar fatalisme. grunberg laat ons de vervreemding voelen die je kan overkomen als je je vaste structuur kwijt bent, als gebeurtenissen grip krijgen op de regelmaat en voorspelbaarheid die je gewend bent. na het lezen van dit boek besef je eens te meer, dat je leven niet is zoals het is, maar dat het nu is wat het is en morgen misschien iets heel anders. nachtmerries liggen op de loer, een auto-ongeluk, een hersenbloeding, een natuurramp, een kernramp en wat doen we dan, wat kunnen we dan, wat zijn we dan nog. weten we zelf dan nog wel wie of wat we zijn ... een recensie op trouw.nl een boekverslag op scholieren.com een vlogboek over deze g

surrealisme in de kunst staat voor de periode vanaf ongeveer 1920 waarin de kunstenaars voorbij de realiteit gingen in hun werken; denk daarbij aan magritte, dalí en miró. wat ons opviel bij het overzicht van surrealisme in boymans, is het universele van surrealisme. het was er eigenlijk altijd en zal er ook altijd zijn. denk maar eens aan de werken van hjeronimus bosch. zal het onze neiging zijn om te dromen en te wensen, dat we de realiteit graag anders maken? in elk geval is het ook heel makkelijk om meer over te brengen dan de realiteit kan. juist het andere is de betekenisdrager in de surrealistische beelden. mijn associatie met surrealistische beelden is toch altijd al snel die van een sentimentele kunstenaar. zo'n kunstenaar wil per se meer zeggen dan de werkelijkheid ons vertelt. een mooi overzicht van het surrealisme vind je tot 28 mei in boymans in rotterdam:  http://surrealismeinboijmans.nl/ . de tentoonstelling is wat verwarrend in opzet, aan de hand van verzamelaars,