te zijn of niet

nederland was in de 18e eeuw, de eeuw van de verlichting, bekend om zijn tolerantie. daarmee was het land toen al een toevluchtsoord voor mensen die elders bedreigd werden door geloof of mening. de linderen kregen er zelfs wijze lesjes in in het eerste nederlandse kinderboek door hieronymus van alphen, verschenen in 1778. de meesten zullen deze schrijver wel kennen van het bekende ' jantje zag eens pruimen hangen': Keesje zag eens joden lopen, Om wat ouds! wat ouds! te kopen;    Hij werd bang, ja bleek van schrik; Hij kroop weg en begon te huilen. Pietje spotte met dat schuilen;    En zei lachend: doe als ik! Kees zei: zou jij niet ontstellen, Als je hen eens aan zag bellen?    Nee ik niet, zei Pietje toen: Waarom zou ik altijd vrezen? Je hoeft slechts bang te wezen,    Als je zélf van plan bent kwaad te doen. schrijnend als je dan deze ochtend het intolerante beleid van trump hoort, dat hij een sheriff, die verre van tolerant is en de mensenrechten schendt, gra

onderstaand gedicht trof mij als het mooiste lied dat er bestaat om iemand ervan te weerhouden de dood te omarmen. de metafoor van de dood wordt hierin zo duidelijk afgetekend tegen de metafoor van het leven, en in dit geval de liefde, dat het overtuigt. koude zelfzucht tegenover warmte en troost. natuurlijk, niet iedereen heeft troost en liefde om zich heen, maar je weet niet wat nog komt en warmte hebben we allemaal in ons lichaam zitten. Gedicht: Frederik van Eeden – Ellen (fragment) Ellen, eerste zang (fragment) Waarom hebt Gij den Dood zoo lief, mijn Lief? Wel ben ik niet afgunstig, maar toch schijnt Mijn leevend hart m’Uw leevend schoon meer waard Dan Hij, die zwijgend en verteerend mint, Uw stem niet wil en niet Uw oogenlicht, Maar ’t arme lijf alleen, dat het geheel Vergaan moet voor zijn koude liefdevlam. – Hij zal Uw schoon niet sparen, weet het wel! Hij is zelfzuchtig, Hij ontziet U niet, – Wat zijn Uw zoete woorden Hem, Hij zal Bleek kussen Uwen lieven, rood

mariken blijkt gewoon een universeel meisje te zijn dat nog steeds rondloopt, een puber die misleid wordt door een meer ervaren persoon. ze wordt verleid om te genieten van het leven, zich geen zorgen te maken over misdaad of ondeugd. ik stel me zo een meisje voor in deze tijd, die lekker los leeft, drugs en drank gebruikt, anderen overhaalt om daarin mee te gaan, maar uiteindelijk inziet dat zo een leven lang te leven, geen bevrediging geeft. de wroeging komt en daarmee de verlossing. dagelijks gebeurt dit verhaal opnieuw. vrouwen en natuurlijk ook mannen vinden verlossing uit een losbandig leven (denk maar aan eus van özkan akyol) door zich te bekeren tot een geloof, door vrijwilligerswerk te gaan doen, door nuttig werk te gaan doen, door te gaan scheppen en creëren en de wereld te verrijken met mooie kunstwerken of boeken, door te zorgen dat anderen niet in dezelfde valkuil trappen. wat er nodig is om in die valkuil te trappen? soms niets, soms een tegenslag zoals bij mariken, soms

malva, een dochter met een waterhoofd, in de vergetelheid geraakt bij dichter pablo neruda . hagar heeft daarbij een moeilijk onderwerp tot hoofdpersoon van haar roman gemaakt, een zwaar gehandicapt kind, een slecht huwelijk, beroemdheid, egocentrisme, daar draait haar boek om. vragen die in het boek impliciet worden gesteld zijn vragen naar hoe je om moet gaan met het ouderschap als het je belemmert in je carrière, als het niet iets levert waarmee je kunt prijken en waarover je kunt opscheppen. terwijl het vroeger vanzelfsprekend was om kinderen te krijgen en voor je gezin te zorgen zijn we steeds individueler geworden en blijven nu al heel veel meer mensen single omdat ook een vaste relatie hebben ons al te veel in onze vrijheid beperkt. net nog zag ik een filmpje van herman pleij waarin hij uitlegt dat geluk betekent om keuzevrijheid te hebben. die keuzes worden beperkter met partners, nog meer met kinderen en nog meer met een kind dat veel zorg nodig blijft hebben. gedurfd en mo

alexandra penrhyn lowe klinkt niet als een nederlandse schrijver en haar boeken over de laatste wachter hebben internationale allure. toch is deze trilogie van sevenster, wolfsbloed en nachtrijder in het nederlands geschreven. bewonderenswaardig gedaan, spannend, geestig op zijn tijd, fantasierijk en ook nog eens aansluitend bij actuele puberzaken. deze trilogie doet lezen, boeken verslinden, een ideaal young adult boek dus. en ik lees net dat het geen trilogie blijft, een vierde deel verschijnt 7 november. sevenster op goodreads.com verslag op scholieren.com interview met alexandra

simone van der vlugt is nu bekend om haar boeken voor young adults en volwassenen maar schrijf eerst voornamelijk jeugdliteratuur. bloedgeld is jeugdliteratuur, geschreven in 1996. ik heb inmiddels twee volwassen/ya-boeken van haar gelezen/geluisterd. deze waren niet onaardig, zeker niet haar boek over de historie van rotterdam in de oorlog (de lege stad), maar lyrisch ben ik er niet over. bloedgeld heeft hetzelfde als het boek over rotterdam, het is geschiedenis in een verhaal vervat. handig boek dus voor geschiedenis (over de voc, piraterij en armoede in die tijd). maar als je dat vergelijkt met de boeken van riordan, dan maakt vijftien jaar blijkbaar een wereld van verschil uit in de manier waarop wordt geschreven. de humor ontbreekt allereerst geheel en de dynamiek is matig. die geschiedenis, dat is echt de waarde van het boek voor mij. naar boekverslagen op scholieren.com op goodreads.com op lezenvoordelijst.nl

54 bloedstollende minuten doen je beseffen hoe ontzettend willekeurig het leven is. ieder moment kan iemand doorslaan en willekeurig op een plek mensen gaan neerschieten, of je nu aardig bent geweest of een zak, het maakt dan niets meer uit. in de recensie op nachtvlinders.nl  wordt genoemd hoe iedereen ook irrationeel reageert op het drama, terwijl een groepsactie het drama heel snel had kunnen beëindigen. maar we zijn niet opgeleid als soldaten en hebben allemaal een overlevingsdrang die ons niet als een schietschijf laat opstaan. het is een prachtig, doordringend boek, dramatisch en leerzaam. als je dit hebt gelezen, wie weet kun je dan, mocht je ooit in zo'n soort drama terechtkomen, beseffen dat je als soldaat moet optreden en je burgerschap even moet laten vallen als een masker. angst doet veel met ons. het heerst over ons leven. angst voor pijn, voor handicaps, voor statusverlies, voor armoede, voor geestelijke pijn .... in mijn blog over alaska van anna woltz speelde ook d

birk begint als een jongensboek en gaat verder als een adolescentenboek. een beklemmend boek over psychische mishandeling, schuld, isolatie en coming of age. de twee fasen van het boek zijn verwarrend voor de lezer. je denkt een vrij ongecompliceerd jongensboek te lezen wat een psychisch beklemmend adolescentendrama wordt naarmate het boek vordert. de gevoelens en gedachten in het boek moeten erg herkenbaar zijn voor kinderen in situaties als deze. natuurlijk is het boek ook leerzaam voor andere kinderen die zich leren invoelen in dit soort situatie en zich hopelijk gelukkig prijzen met een moeder die niet claimt en klampt. maar ik vraag mij af of kinderen die boek gemakkelijk uitlezen. het boek verspreid een algeheel beklemmend, verlammend en negatief gevoel. ik bleef met een zwaar gevoel achter. wat sneu die kinderen die zo geïsoleerd zijn terwijl ze opgroeien. goodreads over birk samenvatting op scholieren.com birk op lezenvoordelijst.nl

een koude naam voor een warm boek. heerlijk ontroerend, met boodschap, kennis en filosofie, om in een adem uit te lezen. dat angst een slechte leidraad is krijgt in dit boek de toevoeging dat voorzichtig zijn en voorbereid zijn zeker niet schaadt en in gevallen zelfs essentieel is, maar angst moet je niet beheersen en tegenhouden. er blijft geen leven over namelijk en leven is toch wel het belangrijkste. goodreads over dit veel-sterrenboek bas maliepaard geeft zijn mening alaska op anna's website