Doorgaan naar hoofdcontent

54 minuten van marieke nijkamp

54 bloedstollende minuten doen je beseffen hoe ontzettend willekeurig het leven is. ieder moment kan iemand doorslaan en willekeurig op een plek mensen gaan neerschieten, of je nu aardig bent geweest of een zak, het maakt dan niets meer uit. in de recensie op nachtvlinders.nl wordt genoemd hoe iedereen ook irrationeel reageert op het drama, terwijl een groepsactie het drama heel snel had kunnen beëindigen. maar we zijn niet opgeleid als soldaten en hebben allemaal een overlevingsdrang die ons niet als een schietschijf laat opstaan. het is een prachtig, doordringend boek, dramatisch en leerzaam. als je dit hebt gelezen, wie weet kun je dan, mocht je ooit in zo'n soort drama terechtkomen, beseffen dat je als soldaat moet optreden en je burgerschap even moet laten vallen als een masker. angst doet veel met ons. het heerst over ons leven. angst voor pijn, voor handicaps, voor statusverlies, voor armoede, voor geestelijke pijn .... in mijn blog over alaska van anna woltz speelde ook de angst een rol. angst leert ons voorzichtigheid en bedachtzaamheid, maar angst blokkeert ook. zie daar maar eens een juiste balans in aan te brengen. een mooie levensuitdaging.

verslag op scholieren.com

dit boek op goodreads.com

Reacties

Populaire posts van deze blog

mariken van nieumeghen

mariken blijkt gewoon een universeel meisje te zijn dat nog steeds rondloopt, een puber die misleid wordt door een meer ervaren persoon. ze wordt verleid om te genieten van het leven, zich geen zorgen te maken over misdaad of ondeugd. ik stel me zo een meisje voor in deze tijd, die lekker los leeft, drugs en drank gebruikt, anderen overhaalt om daarin mee te gaan, maar uiteindelijk inziet dat zo een leven lang te leven, geen bevrediging geeft. de wroeging komt en daarmee de verlossing. dagelijks gebeurt dit verhaal opnieuw. vrouwen en natuurlijk ook mannen vinden verlossing uit een losbandig leven (denk maar aan eus van özkan akyol) door zich te bekeren tot een geloof, door vrijwilligerswerk te gaan doen, door nuttig werk te gaan doen, door te gaan scheppen en creëren en de wereld te verrijken met mooie kunstwerken of boeken, door te zorgen dat anderen niet in dezelfde valkuil trappen. wat er nodig is om in die valkuil te trappen? soms niets, soms een tegenslag zoals bij mariken, soms

blikschade

verrassende titel voor een boek over een jongen, raaf, die blind wordt. ineens zijn alle woorden die op het zicht duiden, dus ook blik, pijnlijk. totdat hij op het eiland texel waar hij woont, een groep leerlingen van een blindenschool ontmoet. verbaasd hoort hij hoe ze grappen maken over hun handicap en hij ziet hoe ze gewone jongens zijn. dit opent de ogen van raaf figuurlijk terwijl ze steeds slechter worden, want hij zwelgt in boosheid, zelfmedelijden en ontkenning. dijkzeul maakt op een mooie wijze de ontwikkeling duidelijk die zich in raafs hoofd afspeelt, een ontwikkeling naar acceptatie van zijn handicap en naar het zien van alle mogelijkheden die nog open zijn voor hem. dat is een belangrijke levenswijsheid die dijkzeul daar beschrijft. allemaal moeten we bij tegenslagen ons best doen om mogelijkheden te zien in plaats van de beperkingen. leesplein over lieneke dijkzeul een recensie van bas maliepaard recensie op leesjerijk

zeven sloten van kees van kooten

kees van kooten, de man van de taalvondsten. deze titel ook weer. zeven sloten, zes uitstapjes. het eerste deel rijmt op zijn naam, doet denken aan de uitdrukking 'in zeven sloten tegelijk lopen' en de hele titel lijkt op twaalf ambachten, dertien ongelukken. zo ook zijn sommige titels van de gedichten en verhalen juweeltjes: klaplaarzen, leeflezen, titeldeemoed. ik las wat minder goede kritieken op dit boek. het mogen dan geen wonderen zijn in de verhalen wereld, deze bundel deed mij zeker denken aan een moderne simon carmiggelt met zijn typeringen van de omgeving en het tragikomische, de weemoed en melancholie. en dat dan gecombineerd met wat lekker absurdisme dat we zo goed kennen van van kooten en de bie. een heerlijke bundel om eens te lezen en over te mijmeren. het laat je goed voelen dat we onszelf toch wel erg serieus nemen, net zo serieus als van kooten zichzelf voor deze bundel neemt, met zijn quasi-intellectuele foto op de kaft. heerlijk toch. naar het uittrek