Doorgaan naar hoofdcontent

camera obscura van hildebrand, nicolaas beets, ivo de wijs en bewerkingen van populaire boeken

ivo de wijs bewerkte de camera obscura in 2008 tot een leuk, leesbaar boek waarin de 19e eeuw in doorklinkt. nicolaas beets schreef het boek in 1839 onder het pseudoniem hildebrand. de originele versie is te vinden op dbnl.org. als je in die versie de voorbeschouwingen overslaat en bij de bekende verhalen begint, is het zeker leuk om het boek ook in zijn originele versie te proeven. maar mij paste de versie van de wijs beter. hij heeft de couleur locale weten te behouden. mij zul je snel horen zeggen dat de originele versie het best is, maar in dit geval is de originele versie interessant en de hedendaagse versie het best. misschien wat het leuk geweest een verhaal ook in oorspronkelijke versie op te nemen in de bewerking zodat iedereen die het boek leest toch ook een stukje van het taalgebruik in de 19e eeuw meekrijgt, maar die is online zo beschikbaar, dus of het echt nodig is?

over bewerkingen gesproken, als ik denk aan de populariteit van boeken van dick laan en enid blyton neem ik mij voor om ooit van die boeken ook nog eens zo'n hedendaagse bewerking te maken, maar dan één waarin de nieuwe snelle taal, snelle gebeurtenissen en nieuwe technologie zijn opgenomen zodat die boeken een nieuw leven krijgen voor de jeugd van nu. waarom nieuwe boeken bedenken als de oude met wat frisse lucht weer goed zijn. maar dan denk ik aan de nieuwe jeugdschrijvers als flanagan, riordan, woltz, mous, van loon ... en laat ik nog maar even zitten. ze hebben al zo veel te lezen. toch?

naar de camera obscura op lezenvoordelijst.nl

naar literatuurgeschiedenis.nl

reviews op goodreads.com
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

mariken van nieumeghen

mariken blijkt gewoon een universeel meisje te zijn dat nog steeds rondloopt, een puber die misleid wordt door een meer ervaren persoon. ze wordt verleid om te genieten van het leven, zich geen zorgen te maken over misdaad of ondeugd. ik stel me zo een meisje voor in deze tijd, die lekker los leeft, drugs en drank gebruikt, anderen overhaalt om daarin mee te gaan, maar uiteindelijk inziet dat zo een leven lang te leven, geen bevrediging geeft. de wroeging komt en daarmee de verlossing. dagelijks gebeurt dit verhaal opnieuw. vrouwen en natuurlijk ook mannen vinden verlossing uit een losbandig leven (denk maar aan eus van özkan akyol) door zich te bekeren tot een geloof, door vrijwilligerswerk te gaan doen, door nuttig werk te gaan doen, door te gaan scheppen en creëren en de wereld te verrijken met mooie kunstwerken of boeken, door te zorgen dat anderen niet in dezelfde valkuil trappen. wat er nodig is om in die valkuil te trappen? soms niets, soms een tegenslag zoals bij mariken, soms
Een reactie posten
Meer lezen

blikschade

verrassende titel voor een boek over een jongen, raaf, die blind wordt. ineens zijn alle woorden die op het zicht duiden, dus ook blik, pijnlijk. totdat hij op het eiland texel waar hij woont, een groep leerlingen van een blindenschool ontmoet. verbaasd hoort hij hoe ze grappen maken over hun handicap en hij ziet hoe ze gewone jongens zijn. dit opent de ogen van raaf figuurlijk terwijl ze steeds slechter worden, want hij zwelgt in boosheid, zelfmedelijden en ontkenning. dijkzeul maakt op een mooie wijze de ontwikkeling duidelijk die zich in raafs hoofd afspeelt, een ontwikkeling naar acceptatie van zijn handicap en naar het zien van alle mogelijkheden die nog open zijn voor hem. dat is een belangrijke levenswijsheid die dijkzeul daar beschrijft. allemaal moeten we bij tegenslagen ons best doen om mogelijkheden te zien in plaats van de beperkingen. leesplein over lieneke dijkzeul een recensie van bas maliepaard recensie op leesjerijk
Een reactie posten
Meer lezen

zeven sloten van kees van kooten

kees van kooten, de man van de taalvondsten. deze titel ook weer. zeven sloten, zes uitstapjes. het eerste deel rijmt op zijn naam, doet denken aan de uitdrukking 'in zeven sloten tegelijk lopen' en de hele titel lijkt op twaalf ambachten, dertien ongelukken. zo ook zijn sommige titels van de gedichten en verhalen juweeltjes: klaplaarzen, leeflezen, titeldeemoed. ik las wat minder goede kritieken op dit boek. het mogen dan geen wonderen zijn in de verhalen wereld, deze bundel deed mij zeker denken aan een moderne simon carmiggelt met zijn typeringen van de omgeving en het tragikomische, de weemoed en melancholie. en dat dan gecombineerd met wat lekker absurdisme dat we zo goed kennen van van kooten en de bie. een heerlijke bundel om eens te lezen en over te mijmeren. het laat je goed voelen dat we onszelf toch wel erg serieus nemen, net zo serieus als van kooten zichzelf voor deze bundel neemt, met zijn quasi-intellectuele foto op de kaft. heerlijk toch. naar het uittrek
Een reactie posten
Meer lezen