#selfie van caja cazemier is niet mijn boek. op de achterkant van het boek staat: "een beangstigend realistisch boek. mirtes verhaal kan iedereen overkomen!" en zo is het maar net. het is beangstigend als je bedenkt dat je soms niet meer goed nadenkt en je laat meeslepen door gevoelens en lusten. pubers zeker zijn bezig met hun lusten, gevoelens en identiteitsontwikkeling en als je een boek als dit leest, kun je alleen maar hopen dat jouw pubers net een sprankje common sense hebben, waardoor hun gevoelens en lusten dan toch worden bedwongen. want dat ouders daar niet altijd een ondersteunende rol in kunnen spelen is duidelijk als je de puber-ouderrelatie kent. soms zijn ze toegankelijk en vertrouwen ze je, soms ook niet. en dat is ook natuurlijk. ze zijn zich aan het losmaken en die balans schommelt zo sterk.
maar ja, dit boek. het gaf mee een naar gevoel. hopelijk is het voor veel pubers een leerzaam boek. want op het moment dat je puber jouw niet vertrouwt maar wel een boek als dit leest, kan dat zorgen voor de wijsheid die je als ouder had over willen brengen. een realistisch verhaal, een pijnlijk verhaal, een meeslepend verhaal ook. fijn als pubers dit graag lezen. ze kunnen er veel van leren zonder zelf in zo'n situatie te hoeven belanden om te leren. en daar is literatuur ook voor.
Reacties
Een reactie posten