toevallig vallen ze samen. ik luister naar eline vere van louis couperus en kreeg in een tentamen zaterdag een radiofragment en krantenartikel over léonie holtes. nu zullen velen wel eline vere kennen, maar léonie holtes? zij was een psycholoog die een boek schreef over de niet goed onderbouwde praktijk in een tbs-kliniek. voordat haar boek uitkwam pleegde ze zelfmoord omdat ze psychoses had. uiteindelijk werd haar boek toch, ondanks dreigende advocatenbrieven van de kliniek aan haar uitgever, toch uitgegeven.
twee vrouwen die zelfmoord plegen omdat ze lijden aan het leven. beiden sliepen ze slecht op een gegeven moment en de vraag is hoe dat in de neergaande spiraal van hun leven paste. sliepen ze slecht door hun getob en werd hun getob fataal door gebrek aan slaap? we weten allemaal hoe ongezond te weinig slaap is. onze cellen regenereren niet en we worden ultiem somber. we zien donkere wolken waar toch werkelijk hooguit schapenwolkjes zijn.
eline vere las ik lang geleden en het was lang mijn lievelingsboek. hoe herkenbaar haar met zichzelf bezig zijn, haar dienstbaar willen zijn, maar niet ten koste van zichzelf en haar gepieker, toen ik opgroeide. later bleef alleen het verdrietige einde hangen. nu bij het opnieuw luisteren hoor ik weer het lieve, positieve terug, maar hoor ik ook de onmacht om zichzelf altijd in de hand te hebben. overkwam léonie hetzelfde. ze was nog maar in haar twintiger jaren, zich aan het ontwikkelen en hoorde vreselijke dingen in de tbs-kliniek. ze was machteloos, vluchtte weg, ging schrijven, maar wist zich uiteindelijk niet te redden omdat ze zichzelf niet altijd in de hand had. wat als ze een sterke partner had ontmoet die haar, net als henk in eline vere, een structuur had kunnen geven. zou ze dan nog leven, zou ze dan geen psychoses hebben gekregen, of zou ze dan op andere moeilijke momenten in haar leven (met een baan, kinderen of ziekte) toch last hebben gekregen? dit soort gedachten gingen door me heen.
na alle donkere wolken komt altijd zonneschijn en slapen heelt. dat houdt ik mijzelf altijd voor bij donkere wolken. bewegen helpt ook zo goed en lekker naar buiten met een bepaald doel. je hebt toch altijd wel wat eieren of zo nodig bij een verder gelegen winkel. of dans even op wat vrolijke muziek. muziek was voor eline ook een uitlaatklep maar die heeft haar niet gered.
interessant artikel over dit onderwerp is gepubliceerd op reportersonline: creëren is psychisch balanceren.
dit artikel legt een verband tussen creëren en psychoses. een creatieve geest is dus ook een kwetsbare geest. het was het thema van de boekenweek in 2015.
twee vrouwen die zelfmoord plegen omdat ze lijden aan het leven. beiden sliepen ze slecht op een gegeven moment en de vraag is hoe dat in de neergaande spiraal van hun leven paste. sliepen ze slecht door hun getob en werd hun getob fataal door gebrek aan slaap? we weten allemaal hoe ongezond te weinig slaap is. onze cellen regenereren niet en we worden ultiem somber. we zien donkere wolken waar toch werkelijk hooguit schapenwolkjes zijn.
eline vere las ik lang geleden en het was lang mijn lievelingsboek. hoe herkenbaar haar met zichzelf bezig zijn, haar dienstbaar willen zijn, maar niet ten koste van zichzelf en haar gepieker, toen ik opgroeide. later bleef alleen het verdrietige einde hangen. nu bij het opnieuw luisteren hoor ik weer het lieve, positieve terug, maar hoor ik ook de onmacht om zichzelf altijd in de hand te hebben. overkwam léonie hetzelfde. ze was nog maar in haar twintiger jaren, zich aan het ontwikkelen en hoorde vreselijke dingen in de tbs-kliniek. ze was machteloos, vluchtte weg, ging schrijven, maar wist zich uiteindelijk niet te redden omdat ze zichzelf niet altijd in de hand had. wat als ze een sterke partner had ontmoet die haar, net als henk in eline vere, een structuur had kunnen geven. zou ze dan nog leven, zou ze dan geen psychoses hebben gekregen, of zou ze dan op andere moeilijke momenten in haar leven (met een baan, kinderen of ziekte) toch last hebben gekregen? dit soort gedachten gingen door me heen.na alle donkere wolken komt altijd zonneschijn en slapen heelt. dat houdt ik mijzelf altijd voor bij donkere wolken. bewegen helpt ook zo goed en lekker naar buiten met een bepaald doel. je hebt toch altijd wel wat eieren of zo nodig bij een verder gelegen winkel. of dans even op wat vrolijke muziek. muziek was voor eline ook een uitlaatklep maar die heeft haar niet gered.
interessant artikel over dit onderwerp is gepubliceerd op reportersonline: creëren is psychisch balanceren.
dit artikel legt een verband tussen creëren en psychoses. een creatieve geest is dus ook een kwetsbare geest. het was het thema van de boekenweek in 2015.
Reacties
Een reactie posten