ik las net 'zus' van sanne parlevliet. het is een goed geschreven boek, meeslepend, maar niet bepaald opwekkend. je leeft mee met de ik-persoon en zou willen dat ze anders had gehandeld, dat ze had ingegrepen. het boek is eigenlijk één grote brief aan haar iets ouders zus, die niet meer thuis woont. waar ze dan wel is is de clou in het boek en zal ik niet verklappen.behalve dat het meeslepend is en goed geschreven is het boek vooral ook misschien heel leerzaam voor ons en met name voor pubers om niet passief toe te kijken hoe dingen gebeuren, als er een noodlot is dat je niet kunt tegenhouden. maar ook om niet aan van alles en nog wat mee te doen, uit verveling, uit experiment, uit eenzaamheid, uit ... ja, uit wat eigenlijk. het boek zet met zijn verhaal aan tot handelen, tot verantwoordelijkheid nemen, tot risico's inschatten, naar mijn gevoel. de vraag is of een puber dat net zo ervaart.
het boek leest ook als een boek over boekenliefde, over zusterliefde, over de eenheid van een gezin, die uiteenvalt als er één ontbreekt. het is een veelzijdig boek.
leesfeest over dit boek.
leesplein over sanne en zus.
Reacties
Een reactie posten