de titel van kees van beijnums boek klinkt exotisch en poëtisch maar het verhaal is uit de wereld van alledag en vol desillusie en triestheid. niet dat dat niet poëtisch kan zijn, maar in dit geval absoluut niet. vandaag nog op de radio kwam het bericht dat één op de tien jongeren wel eens out is gegaan door drank en/of andere middelen, de wereld in dit boek is die van die ene jongere. niet alleen ging berry, de hoofdpersoon, out door drank en pillen, maar ook zijn hoofd ging uit. puberse tegendraadsheid en lamlendigheid zorgen voor een neerwaartse spiraal waarin de hoofdpersoon afdaalt naar de gevangenis. en volgens hem, is er geen spiraal meer omhoog als je eenmaal daar zit, ook niet als je weer vrij bent.natuurlijk is er meer aan de hand dan de puberse buien. vader is vroeg overleden en ging vreemd volgens zijn broer. berry zelf weigerde dat te zien of had de broer toch ongelijk, hoe dan ook, met berry ging het niet goed. en berry zag al graag dingen die er niet waren (een eland in het park).
hij vond de liefde van zijn leven, een liefhebster van oesters van nam kee, maar verliest haar aan epilepsie en te veel liefde en behoefte aan rust. en dan die wereld om hem heen, die hij beziet met een negatieve blik. hij mist structuur, gezonde nachtrust en maalt in zijn hoofd. en dat terwijl zijn moeder bij de reclassering werkt.. misschien dat het wel haar sombere dossiers zijn die hem in diezelfde negatieve maalstroom doen terecht komen. hij weet het zelf niet. hij heeft geen doel in zijn leven, geen structuur accepteert hij, geen regels volgt hij, tot hij de structuur en de regels van de gevangenis krijgt. toch blijft hij daarin de grenzen opzoeken door bijvoorbeeld zo laat mogelijk te gaan eten.
dit boek op de uittrekselbank van de bieb (voor leden)
oesters van nam kee op scholieren.com
en op goodreads
Reacties
Een reactie posten